کد مطلب:22553 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:33

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

دلايل خشكي چشم چيست؟

اين حالت گاهي در اثر قرار گرفتن در فضاي علمي دانشگاهي و برخوردهاي بيشتر عقلاني تا احساسي با مسائل و موضوعات علمي پديد مي آيد و بافت مسأله علمي به مااجازه نمي دهد كه از عامل احساسات خويش بهره مند شويم. در اين حالت استفاده از عقل نظري به اوج خود مي رسد و مجال كمتري براي عاطفه باقي مي گذارد. اما از آن جا كه خزانه عاطفه نيز براي خود محملي مي طلبد بعد از مدتي (علي الخصوص براي شما كه قبلا اين حالت را داشته ايد) بازگشت مي كند و اين بازگشت عاطفه و رقت قلب با يك عقلانيت خاص خودش همراه است. بنابراين اصلا نبايد نگران باشيد فقط سعي كنيد حوزه هاي عاطفه و احساسات را با مسائل علمي خلط نكنيد و براي هر يك حسابي جداگانه باز كنيد. نكته ديگر آن است كه شما در ابتداي سنيني قرار گرفته ايد كه در برخورد با امور اجتماعي و مردم از اين به بعد نمي توانيد صرفا احساسي باشيد و به دليل اقتضاي سني عقل مي خواهد جايگاه خود را پيدا كند و جولان بدهد و عاطفه شما گاهي مانع مي شود. پيشنهاد مي كنيم اجازه دهيد عقل كار خودش را انجام دهد فقط شما جايگاهي ويژه براي ابراز احساسات خود پيدا كنيد؛ مثلا مي توانيد قطعه شعري از حافظ زمزمه كنيد بخصوص در تنهايي يا به صورت فرادا(و نه جمعي)حدود 5 تا 10 دقيقه شب جمعه بعد از نماز عشا بعضي عبارات (به نظر شما دلپسند) دعاي كميل را بخوانيد. تنهايي در اين صورت معنادار مي شود و ديگر ديوي نخواهد بود كه شما را برنجاند و رفته رفته رقت قلب پيدا خواهيد كرد. خشكي چشم معمولا وابسته به يكي از امور زير است: (1) ساختار فيزيولوژيك شخص، (2) ساختار رواني، (3) قساوت قلب (جهت نفساني). چنانكه پيامبر خدا(ص) نيز فرموده اند: از علامتهاي شقاوت خشكي چشم و سياهي دل است، {V(بحارالانوار، ج 72، ص 107)V} موضوع مهم درمان اين بيماري است البته بسيار جاي اميدواري است كه شما به اين نكته پي برده ايد و اين مساله را به عنوان يك مشكل مطرح نموده ايد چه بسيار افرادي كه سالهاست به اين درد مبتلايند ولي احتمال هم نمي دهند كه بيمار باشند. در راستاي درمان ابتدا بايد علت را جستجو كنيد و با آن به مبارزه جدي برخيزيد. ازمجموع معارف اسلام چنين به دست مي آيد كه سختي دل از چند ناحيه نشات مي گيرد از جمله: 1- ناآگاهي و تفكر نكردن، 2- گناه و معصيت، 3- دلبستگي افراطي به دنيا و غلفت از خدا و معاد قرآن مجيد مي فرمايد: {/B«إِنَّما يَخْشَي اَللَّهَ مِنْ عِبادِهِ اَلْعُلَماءُ»{w11-16w}{I35:28I}/} عالمان از خدا خشيت دارند. اگر آدمي در هستي و عظمت آن و آيات متنوع و گوناگونش مطاله نمايد و واقع بين باشد بالاخره سر برآستان حق ساييد و قلب او نرم خواهد شد در اين صورت بديهي است وقتي عظمت خالق هستي وضعف و حقارت خود را ديد وجايگاه و قدر خود را شناخت به ارتباط نزديك با پروردگار عالم روي خواهد كرد و به درگاه او خواهد گريست گريه اي نه براي درخواست نياز بلكه از سرشوق و وصال. خلاصه آن كه افزون بر ميزان معرفت خود و خداي خود و جهان هستي گام اول براي رسيدن به خشيت است. از عوامل ديگر سخت دلي و خشك چشمي گناه و فرورفتن در دنياست. ترك گناه ترك پرخوردي روزه گرفتن چشم از حرام بستن و بالاخره پرهيز از لقمه حرام و مشكوك و ... همه گامهايي هستند كه اگر برداشته شوند آثار و تنايج حتمي درسي خواهند داشت. راه ديگري كه در روايات برآن تاكيد شده و تداوم آن براي درمان هريك از سه عامل اوليه اي كه برشمرديم مفيداست «تباكي» مي باشد. يعني به هنگام عزاداري به هرشكل ممكن انسان خود را به گريه زند هرچند اشك او جاري نشود. اين عمل اگر با سوز واقعي دل و اخلاص انجام گيرد كم كم سنگ سخت دل را مي شكافد و از آن چشمه زلال اشك را جاري مي سازد {/B«وَ إِنَّ مِنَ اَلْحِجارَةِ لَما يَتَفَجَّرُ مِنْهُ اَلْأَنْهارُ»{w12-19w}{I2:74I}/}.